16 Ιαν 2009

Η καρέκλα, η Παλαιστίνη και τα δεσμά

Τον τελευταίο καιρό νιώθω σαν να είμαι δεμένη σε μία καρέκλα "αναπαυτική" και μπροστά στα μάτια μου να βλέπω το αγαπημένο μου πρόσωπο, τον σύντροφό μου ή τον γονιό μου, ή το παιδί μου να το βασανίζουν μέχρι θανάτου.
Έτσι νιώθω κάθε μέρα που ξυπνώ και βάζω νερό και καφέ στην καφετιέρα, όταν πάω στην δουλειά, όταν είμαι στο μετρό, όταν δουλεύω στο σπίτι.
Νιώθω ανήμπορη να κάνω έστω ένα μικρό "κάτι". Νιώθω απελπισία, μία σκοτεινή θλίψη, μερικές φορές νιώθω και δάκρυα να κυλάνε από τα μάτια μου που προσπαθώ να κρύψω όταν βρίσκομαι στο εργασιακό μου περιβάλλον από ντροπή μην με πούνε "γραφική".
Κάθε μέρα μαθαίνω πως σφαγιάζονται δεκάδες Παλαιστίνιοι στην Γάζα. Κάθε 3 λεπτά σκοτώνεται και ένα παιδί. Εικόνες από video και φωτογραφίες από νεκρά παιδιά κιτρινιασμένα από τις βόμβες λευκού φωσφόρου κατακλύζουν το διαδίκτυο.

Από το AlJazeera.net
[..]"I saw the soldier standing next to the shop. I looked for my mum and then he shot me. One bullet hit my hand and the other went through my back and out through my stomach,"[..]

Από το http://talestotell.wordpress.com/
[..]One family were crying on the hospital stairs - they had fled their home in fear, but the Israeli snipers shot at them, and got the father in the leg, and one daughter with the bullet going through one cheek and out the other.[..]

Αντέχει κανείς να επιλέξει να μη δακρύσει; Αντέχει κανείς να γυρίσει την πλάτη του σε αυτές τις κτηνωδίες; Αντέχει κανείς να διασκεδάσει στα club ή να πάει για καφέ με τους φίλους και να διώξει από το μυαλό του αυτό που γίνεται λίγο πιο κάτω από την Κύπρο;
Πώς γίνεται αυτό;

Πώς μπορείτε να μην δακρύζετε όταν βλέπετε αυτό: http://gazatoday.blogspot.com/2009/01/day-18-of-israeli-war-on-gaza.html
Πώς μπορείτε να μην σοκάρεστε με αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=K5wrwZlwAq8&eurl=http://www.tvxs.gr/v2866&feature=player_embedded

Πώς γίνεται να μην μένουν στην μνήμη σας αυτές οι εικόνες και να μην νιώθετε σαν να είσαστε δεμένοι σε μία καρέκλα
"αναπαυτική" και το μαρτύριο που πρέπει να υποστείτε είναι να βλέπετε τον "αδελφό" σας να βασανίζεται μέχρι θανάτου;

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω να αφυπνίσω τον κόσμο με ό,τι μέσο έχω, εδώ στην «αναπαυτική» μου καρέκλα.

Τα δεσμά που με δένουν σε αυτή υπάρχουν μόνο μέσα στον δειλό μου νου.

2 σχόλια:

  1. Γι αυτά κάποιοι επαναστατούν κι όλοι ξέρουν μέσες-άκρες, αλλά για τα μαρτύρια των ζώων στα εκτροφία και τα πειράματα ξέρουν ελάχιστοι, πράττουν ελαχιστότατοι κι η πλειοψηφία έχει μεσάνυχτα και δε θέλει και να μάθει αν τη ρωτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κανείς δεν επιθυμεί να κοιτάζει τα δυσάρεστα.
    Όμως δεν ξέρω τί είναι χειρότερο:
    1. Να τα κοιτάς και να μην αντιδράς με το σκεπτικό «πάντα θα γίνονται εγκλήματα και πάντα οι ισχυροί θα τα καλύπτουν και θα βγαίνουν λάδι».
    2. Να γυρίζεις πλευρό διότι θα σου χαλάσουν «προκατασκευασμένη» σου διάθεση.
    3. Να τα κοιτάς και να δικαιολογήσεις την αδράνειά σου με ένα «ευτυχώς δεν συμβαίνει στο δικό μου σπίτι».
    Και στις τρεις περιπτώσεις συναινείς στο έγκλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή